Czy Ślązacy powinni (nie) wspierać społeczność LGBT?

Pewnie Was zasmucę, że odpowiem na powyższe pytanie – nie wiem. Każdy powinien rozsądzić to we własnym sercu i wedle własnego sumienia. Można oczywiście – i do czego Was serdecznie zachęcam – posiłkować się niedawnymi artykułami dwóch zaangażowanych działaczy śląskich – Grzegorza Kulika pt. Nie stoję za Margot oraz Marcina Musiała pt. Kożdy inkszy, wszyjscy rōwni! Wielka demonstracja w Katowicach.

Waszą uwagę chciałbym zwrócić na coś innego.

Czy Ślązacy są konserwatywni?

Wyborcy wspierający śląskie ruchy autonomiczne lub polityczne są tradycyjnie konserwatywni. Wystarczy przeanalizować wyniki wyborów w okręgach, w których Ruch Autonomii Śląska zdobywał największe poparcie. Także tam, tak zwane partie konserwatywne osiągały wysokie wyniki. I moje doświadczenie spotkań ze Ślązakami podpowiada, iż wiele osób z pokolenia 50+ uważających się tylko za Ślązaków, jednocześnie wyznaje relatywnie konserwatywne wartości.

Z drugiej strony, śląskie flagi oraz hasła coraz częściej pojawiają się na demonstracjach i wiecach poparcia dla środowiska LGBT lub lewicowych jako takich. Osoby biorące udział w wydarzeniach tłumaczą, iż mniejszości seksualne są w taki sam sposób dyskryminowane w Polsce, jak Ślązacy. Dlatego ich zdaniem Ślązacy powinni wspierać aktywistów LGBT, jako wyraz „prawdziwej międzyludzkiej solidarności”.

Naród nigdy nie będzie jednorodny światopoglądowo

Jeżeli uważamy, że jesteśmy prawdziwym narodem to powinniśmy przyjąć tę informację z całym dobrodziejstwem inwentarza. Nie znam małych lub dużych narodów, w których nie występują spory polityczne i światopoglądowe. To własnie różnorodność opinii jest pierwszym krokiem, aby stworzyć śląskie organizacje i partie polityczne z prawdziwego zdarzenia. To własnie one na poziomie lokalnym i krajowym powinny bronić śląskich spraw i jednocześnie będą reprezentowały określony światopogląd ich wyborców. Zdaję sobie całkowicie sprawę, że ustrój Rzeczpospolitej i Zjednoczonego Królestwa zdecydowanie różnią się od siebie, niemniej wciąż marzę, aby na Górnym Śląsku powstały partie na wzór walijskich Plaid Cymru czy Llafur Cymru.

Tak, w różnorodności poglądów widzę ogromny potencjał narodowo i kulturotwórczy Górnoślązaków. Pytaniem wciąż otwartym pozostaje, co tak naprawdę łączy wszystkich tych, którzy uważają się za Ślązaków? Język, historia, doświadczenie śląskości? A być może rację mają partie rządzące w Polsce po 1989 roku, iż Ślązacy żadnym narodem nie są, a śląskość w oderwaniu od polskości to twór stricte polityczny? Wówczas nie mylą się ci, którzy uważają, że eksponowanie śląskości w wydarzaniach społecznych z którymi się nie zgadzają, jest niczym innym, jak próbą jej przywłaszczenia.

Dobrze, że język śląski jest obecny w tych sytuacjach, które są ważne dla jego użytkowników. Czy to będzie lewicowa demonstracja, modlitwa wiernych w trakcie mszy świętej w intencji Górnego Śląska, czy nawet przeczytany po śląsku fragment Ewangelii podczas wieczerzy wigilijnej. Z drugiej strony, język śląski jest żywy nie patrząc na poglądy polityczne lub społeczne, czego przykładem są między innymi tłumaczenia książek na śląski czy książki pisane tylko i wyłącznie po śląsku.

Ślązacy, dobrze, że uczestniczycie w corocznej pielgrzymce do Piekar Śląskich lub Marszu Równości. Idźcie tam, gdzie podpowiada Wam serce i bądźcie dumni z tego, że jesteście Ślązakami!

Fot. Marcin Musiał